Gdzie diabeł nie może...

Kazuma (Serizawa) Tsukasa urodził się pewnego, pięknego, czerwcowego poranka roku pańskiego 1985. Przyszedł na świat 28 lat temu w małej, acz malownicej wiosce - Shimanto, gdzie nikt nie słyszał o czarach i magii. Przyszedł na świat w mugolskiej rodzinie i niestety okazał się być odmieńcem. Przez krótką chwilę cieszył się spokojnym życiem, a jego jedyną pasją było kajakarstwo górskie. Niestety beztroskie chwile skończyły się wraz z pierwszymi objawami "nienormalności" chłopaka. Jego rodzice nie wiedząc co zrobić z synem posłali go do najlepszego zakładu psychiatrycznego w kraju, mieszczącego się w Tokio, z nadzieją wyleczenia ich dziecka. Niestety tej "choroby" nie dało się wyleczyć. Lekarze mieli nawet problem z jej rozpoznaniem. Kazuma spędził w szpitalu psychiatrycznym dwa lata, a jego jedynymi przyjaciółmi w tym czasie były duchy krążące po korytarzach. Opowiadały mu swoje historie i uspokajały. Ukończywszy 12 lat chłopak postanowił wyrwać się z zakładu, w którym nie czekała na niego żadna przyszłość, a leki jedynie otępiały umysł. Korzystając ze swoich własnych magicznych zdolności, uciekł z zakładu pozostawiając za sobą kilkanaście ofiar. Nie potrafił bowiem kontrolować swojej "mocy". Nikt go tego wcześniej nie nauczył. Działał na oślep, niechcący zabijając cały personel, który pracował na nocnej zmianie. 

Kazuma nie wrócił do domu. Nie chciał spotkać swoich rodziców, bo obawiał się że i tam wybuchnie, toteż włóczył się bez celu po ulicach Tokio i pewnie w końcu trafiłby pod osąd czarodziejów, gdyby nie przypadek. Los postanowił związać młodego Kazumę z rodziną Tsukasy. Kazuma całkowicie przypadkiem uratował najstarszego syna Shinobu Tsukasy.

Ta niezbyt porywająca historia wydarzyła się 24 stycznia 1996 roku, dokładnie rok i jeden miesiąc po narodzinach najmłodszego członka rodziny Tsukasa. Dla małego Hiroyi narodziny Mitsue były ciosem. Jego rodzice znów zajęli się małym dzieckiem starsze odsuwając nieco na dalszy plan. Chłopczyk bardzo chciał zostać zauważony przez swoich rodziców i zrobiłby dosłownie wszystko by osiągnąć ten cel. Posunął się nawet do wybiegnięcia na ulicę na czerwonym świetle (do teraz spiera się z resztą rodziny, twierdząc że nie zrobił tego celowo) i gdyby nie przechodzący akurat tamtędy Kazuma, Hiroya zostałby zmiażdzony przez nadjeżdżającego tira. 

Shinobu Tsukasa od samego początku wiedział czego Kazuma zdołał już dokonać. Widział w nim obiecujący materiał, toteż postanowił go zaadaptować. Dla chłopca wychowującego się do tej pory na ulicy ta zmiana oznaczała nowe życie. Tsukasa wziął go pod swoje skrzydła i nauczył wszystkiego co umie. Wychował jak własnego syna, traktując go jednocześnie żelazną ręką. Chłopak nigdy jednak nie stał się prawdziwym zagrożeniem dla rodzeństwa Tsukasa. Nigdy nie pomyślał nawet o tym, że mógłby zostać nastepcą Shinobu. Nigdy by nawet tego nie chciał.

Kazuma nigdy nie poszedł do Sakuranu czy innej szkoły magii. Uczył się w domu pod okiem wyćwiczonych czarodziei. Szybko nadrobił braki w swej edukacji, acz do dzisiaj nie znosi używać różdżki. Jego mocną stroną są zaklęcia niewerbalne. Wyćwiczył je do tego stopnia, że teraz wystarczy iż o jakimś pomyśli, a skutek może obserwować na swej ofierze. Uwielbia pracować samotnie, nie znosi towarzystwa, dlatego też często sprzecza się z Shinobu, stawiając na swoim. Jest doskonałą maszynką do zabijania. Wytrenowaną od małego, jednakże część jego ofiar nie do końca go opuściła. Śni o nich nocą, a ich duchy często się do niego przyczepiają i potrzebuje wiele czasu by się od nich uwolnić. Kazuma jest człowiekiem zazwyczaj opanowanym aż do granic możliwości. Chłodnym i dążącym do celu po trupach (dosłownie). Już nic nie łączy go z mugolskimi rodzicami, których notabene zabił, podczas swojej pierwszej misji dla Tsukasy. W ten sposób uwolnił się od przeszłości, w której nie potrafi odnaleźć nic dobrego. 

Jest posiadaczem ciemno-brązowych włosów oraz czekoladowych oczu. W jego żyłach płynie krew Tsukiyomi, toteż doskonale czuje się w ciemnościach, które są jego druga naturą. Porusza się bezszelestnie i znika kiedy tylko mu się to podoba. Z nikim nie podzielił się swoimi przeżyciami w zakładzie psychiatrycznym, ale liczne blizny pokrywające jego plecy, czy te na jego ramionach (zdecydowanie po gaszeniu na nim papierosach) dają niejakie pojęcie o piekle w jakim się znajdował. Shinobu ma z nim trochę kłopotów, gdyż Kazuma nie jest do końca mu posłuszny. Sam wybiera sobie zadania do wykonania, inne zwyczajnie odrzucając. Można powiedzieć, że igra z ogniem, ale Shinobu nie chce pozbywać się tak dobrego pracownika. 

Co więcej? 

Nie mieszka już z rodziną Tsukasa. Ma swoje własne gniazdko na obrzeżach Tokio, jednakże to nie tam zaszywa się najczęściej. W Tokio jest okazjonalnie, kiedy już koniecznie musi zdać raport z postepów swoich misji. Zazwyczaj bowiem okupuje swoją miejscowość rodzinną - Shimanto, gdzie pisze trillery podpisując się swoim rodzinnym nazwiskiem - Serizawa. 

Powiązania

[Twarzy użyczył Ikuta Toma, jest to moja druga postać, bo... no cóż taki kaprys miałem o. To w sumie tyle :) ]